De 5 biologische natuurwetten van dr. Hamer uitgelegd

''Als de patiënt op de hoogte is gebracht van alle feiten, hoeft hij niet langer bang te zijn voor zijn symptomen. Hij kan deze nu volledig accepteren als de helingssymptomen die ze zijn - alles wat tot nu toe had geleid tot angst en paniek. In het grootste aantal gevallen gaat het hele gebeuren voorbij zonder ernstige gevolgen.’’ - Dr. Med. Ryke Geerd Hamer

De Eerste Biologische Wet (De IJzeren Wet van Kanker)

De Eerste Biologische Wet, zoals ontdekt door Dr. Ryke Geerd Hamer, zegt dat ziekten worden veroorzaakt door een emotioneel conflict dat volgt op een intens, dramatisch gebeurtenis of situatie. Dit (natuurlijk) biologische proces kent drie essentiële criteria:

De drie criteria van de Eerste Biologische Wet:

1.DHS (Dirk Hamer Syndroom):

Elke ziekte begint met een biologische reactie op een emotioneel ingrijpend voorval of gebeurtenis, ook wel een shock of inslag genoemd. Deze shock moet voldoen aan vijf specifieke voorwaarden:

      1. Dramatisch: Het voorval is buitengewoon heftig en roept intense emotionele of fysieke stress op.
      2. Onverwacht: De gebeurtenis komt onverwachts en laat geen ruimte om je voor te bereiden of te anticiperen. Je zag het niet aankomen.
      3. Acuut: Het voorval vindt plotseling plaats, waardoor het een onmiddellijke impact heeft op psyche, hersenen en lichaam.
      4. Tijdelijk geen oplossing: Op het moment zelf lijkt er geen directe oplossing of uitweg mogelijk voor wat er gebeurd is.
      5. Geïsoleerd beleefd: Het individu houdt het conflict emotioneel en mentaal voor zichzelf en heeft zich niet uitgesproken of geuit over wat hem of haar is overkomen.

Door de aanwezigheid van deze voorwaarden vindt er een aanpassing plaats in het lichaam. Het zet als het ware een biologisch overlevingsprogramma in gang. Met de intentie om jou te helpen de ‘emotionele shock’ beter het hoofd te kunnen bieden.

2.Synchroon op drie niveaus: psyche, hersenen en orgaan:

De emotionele shock veroorzaakt gelijktijdig op drie niveaus verandering:

Psyche: Een psychische reactie (de emotionele beleving van het conflict). Je ervaart stress en zit hoog in je emotie.

Hersenen: Een specifieke, vaststelbare “inslag” in de hersenen, zichtbaar als een zogenaamde “Hamerse Haard” op een hersenscan. Dit proces gaat onopgemerkt en is alleen waarneembaar op de CT-scan als concentrische kringen.

Orgaan: Een biologisch proces in een corresponderend orgaan, dat ofwel celtoename (dat kan na enige tijd gediagnosticeerd worden als een tumor), celafname, of functionele verandering veroorzaakt.

3.De conflictinhoud oftewel je interpretatie van het conflict bepaalt de biologische locatie waar het in het lichaam verandert:

De aard van de beleving van de situatie bepaalt welk hersengebied en orgaan worden beïnvloed. 

Bijvoorbeeld:

Een conflict van “scheiding” kan de opperhuid treffen. De huid scheidt je binnenwereld van je buitenwereld. Daarom is het onderliggende conflict van de opperhuid ‘’scheiding’’ gerelateerd.

Een “territorium-markering conflict” betreft de blaas of urinewegen.

Deze verbanden worden verklaard door biologische en embryonale logica, waarbij het lichaam specifieke programma’s activeert om met het conflict om te gaan. Dit steunt volledig op de embryonale ontwikkeling van het individu.

De Tweede Biologische Wet (De Tweefasigheid van lichaamsaanpassing)

Het (ziekte)proces of beter gezegd het biologische proces bestaat altijd uit twee fasen. De conflict-actieve fase en de conflict-opgeloste (herstel) fase:

Conflictactieve fase (sympathicotone fase):

Deze fase begint zodra de shock of inslag (DHS Dirk Hamer Syndroom) optreedt. Het lichaam reageert op het conflict door over te schakelen naar een overlevingsmodus:

Kenmerken:

Het lichaam verkeert in een staat van stress (sympathicotonie).

Symptomen zijn onder andere slapeloosheid, gebrek aan eetlust, koude handen en voeten, en gewichtsverlies. Fysiologisch ben je onderhevig aan hoge bloeddruk en verhoogde hartslag (vaak onopgemerkt)

De geest is voortdurend gefocust op het conflict. Hoe meer je gefocust bent hoe sneller je het conflict oplost.

Biologische aanpassing:

Afhankelijk van de aard van het conflict kan het lichaam reageren met celtoename, celafname (zoals weefselafbraak), of functionele veranderingen (bijv. krachtverlies in je spier(en).

Doel:

De biologische veranderingen dienen om het individu te helpen het conflict te overleven. Voorbeeld: bij een “verhongeringsconflict” (bijv. je krijgt onverwacht je ontslag en bent bang dat je geen eten meer kunt kopen) kan het leverweefsel laten groeien om de voedingstoffen efficiënter te kunnen opnemen.

Conflict-opgeloste (herstel) fase (vagotonie of genezingsfase):

Wanneer het conflict wordt opgelost, schakelt het lichaam over naar herstel. Deze fase kan symptomen opleveren die vaak als “ziekte” worden gezien in de reguliere geneeskunde.

Kenmerken:

Het lichaam ontspant en komt in vagotonie (para-sympatische dominantie).

Symptomen kunnen zijn: koorts, vermoeidheid, ontstekingen, zwelling (vochttoename), en misschien pijn. Je slaapt weer goed of beter en de eetlust is weer terug.

In deze fase probeert het lichaam de aanpassingen uit de conflict-actieve fase ongedaan te maken.

Biologische aanpassing:

Overmatige cellen die niet meer nodig zijn doordat het conflict is opgelost worden afgebroken en uitgescheiden.

Waar celafname was is de conflict-actieve fase bouwt je lichaam daar weer cellen terug om je sterker te maken dan voorheen.

Doel:

Het lichaam herstelt zich en keert terug naar zijn oorspronkelijke staat.

Uitzondering:

Als het conflict niet wordt opgelost, blijft het individu in de conflict-actieve fase en ontstaat een (chronische)aandoening. Dit kan leiden tot uitputting of overbelasting. Of de grootte van de tumor door continu groei kan wellicht tot bedreigende situatie leiden.

Tijd en intensiteit van het conflict oftewel de conflictmassa:

De duur en intensiteit van het conflict bepalen de grootte van de symptomen in beide fasen. Een langdurig conflict leidt tot een intensere genezingsfase.

Let op! Er kunnen complicaties optreden in de genezingsfase:

Als het conflict langdurig heeft aangehouden, kan de genezingsfase intensiever en zwaarder zijn. Dit wordt soms als een nieuwe aandoening gezien, terwijl het eigenlijk een herstelproces is. Bijvoorbeeld: vochtophoping in de hersenen (oedeem) kan optreden als onderdeel van de genezing. Dit uit zich in drukkende hoofdpijn. Het vocht drukt dan tegen de hersenvliezen aan.

 

Praktisch Voorbeeld van de Tweede Biologische Wet

Conflict: Een man verliest onverwacht een dierbare (Dat zou hij kunnen interpreteren als een intens-verliesconflict).

Conflict-actieve fase: Het lichaam reageert met celafname in de teelbal. Symptomen: stress, koude handen, slapeloosheid.

Conflict-oplossing: De persoon verwerkt het verlies, bijvoorbeeld door steun van familie, therapie of een nieuwe partner.

Genezingsfase: De celafname in de teelbal wordt aangevuld met nieuwe cellen (cel herstel). Je krijgt hier meer cellen dan voorheen om je weerbaarder te maken tegen intens-verliesconflicten. Symptomen: koorts, pijn, zwelling in de teelbal. Dit wordt vaak gediagnosticeerd als een infectie of teelbalkanker.

Waarom de teelballen? De teelballen staan embryologisch en biologisch voor voortplanting. Op het moment dat je een dierbaar iemand verliest vindt daar een verandering plaats. Uiteindelijk (na conflict-oplossing) krijg je meer cellen in je teelbal (meer testosteron) dat jou vruchtbaarder maakt voor nageslacht. Hoe sneller je (nieuw) nageslacht krijgt hoe sneller je het intens-verlies vergeet.

 

De Derde Biologische Wet (het ontogenetisch systeem)

Deze wet verklaart dat de locatie en aard van het biologische proces (ziekte) worden bepaald door de embryologische herkomst van het weefsel of orgaan dat betrokken is. Elk orgaan of weefsel in het lichaam wordt gecontroleerd door een specifiek deel van de hersenen, en dit wordt verklaard door de ontwikkeling van de vier kiemlagen tijdens de embryonale fase: endodermoud | nieuw mesoderm, en ectoderm.

De vier kiemlagen en hun biologische programma’s

Endoderm (oeroud):

Controlecentrum: Hersenstam.

Functie: VERTERING: Deze laag vormt organen die essentieel zijn voor overleving, zoals het spijsverteringskanaal, longen, en lever.

Conflictrespons:

Bij een biologisch conflict reageert dit weefsel met celtoename (bijv. tumoren) om de functie van het orgaan te versterken.

Tijdens de genezingsfase worden deze overtollige cellen afgebroken door schimmels of mycobacteriën, zoals tuberculosebacteriën TBC.

Mesoderm (middenlaag):

Onderverdeeld in:

Oud mesoderm (gereguleerd door het cerebellum c.q. kleine hersenen):

Functie: BESCHERMING: Beschermende structuren zoals de lederhuid, hartzakje en de vliezen van interne organen.

Conflictrespons: Reactie met celtoename (bijv. verdikking van de lederhuid of tumoren in het borstvlies) om bescherming te bieden.

Tijdens genezing worden overtollige cellen afgebroken door TBC bacteriën.

Nieuw mesoderm (gereguleerd door het hersenmerg c.q. witte stof):

Functie: BEWEGING: Steun- en bewegingsstructuren zoals botten, spieren, en bindweefsel.

Conflictrespons: Reactie met celafname (bijv. osteoporose, artrose) bij conflicten zoals “eigenwaarde-conflicten.”

Tijdens genezing wordt het weefsel hersteld, vaak met zwelling of pijn (bijv. reuma, fibromyalgie)

Ectoderm (jongste laag):

Controlecentrum: Cortex (hersenschors).

Functie: SOCIALE INTERACTIE: Vormen structuren zoals de opperhuid, slijmvliezen, en zenuwstelsel.

Conflictrespons:

Bij een conflict reageert dit weefsel met celafname (bijv. droge huid) om de gevoeligheid te verlagen om je minder ontvankelijk te maken voor het scheidings-conflict.

Tijdens de genezingsfase wordt het weefsel hersteld met bijv. jeuk en uitslag.

 

 

Samenvatting van de Derde Biologische Wet

Elk orgaan en weefsel reageert anders op conflicten, afhankelijk van de kiemlaag waaruit het afkomstig is.

De reactie op een conflict (celtoename of -afname) en de symptomen in de genezingsfase worden bepaald door de embryologische oorsprong van het weefsel.

De hersenstam, kleine hersenen, hersenmerg en cortex sturen elk een specifiek type weefsel aan, in lijn met hun evolutionaire functie.

 

Voorbeeld van de Derde Biologische Wet

Conflict: Een persoon voelt zich onwaardig na het verliezen van een promotie (eigenwaarde-conflict).

Betrokken weefsel: Botweefsel (nieuw mesoderm), aangestuurd door het hersenmerg.

Conflictactieve fase:

Het lichaam reageert met botafbraak (osteolyse), wat zich kan uiten in botzwakte.

Genezingsfase:

Het botweefsel wordt hersteld, vaak met zwelling en pijn. Dit wordt soms gediagnosticeerd als botkanker of een infectie afhankelijk van de intensiteit en duur van het conflict.

De zinvolheid van lichaamsaanpassing (ziekte)

Dr. Hamer legt uit dat elk biologisch proces gebaseerd is op de evolutionaire ontwikkeling van het organisme. De kiemlagen en hun corresponderende hersengebieden bepalen niet alleen de reactie op een conflict, maar ook het type symptomen in de actieve fase en genezingsfase.

Endoderm: Zorgt voor de (emotionele) vertering. Met welke ergernis of onverteer conflict loop je?

Oud-Mesoderm: Beschermt of versterkt structuren om je beter te kunnen wapenen tegen aanvallen (kritiek, opmerkingen, handgemeen etc.)

Nieuw-Mesoderm Is nodig voor het voortbewegen en reageert op eigenwaarde thema’s.

Ectoderm: Is nodig voor de sociale interactie en reageert op scheiding, territorium en seksuele conflicten.

 

De Vierde Biologische Wet: De Rol van Micro-organismen

De Vierde Biologische Wet, zoals beschreven door Dr. Ryke Geerd Hamer, verklaart de rol van micro-organismen in het genezingsproces. Volgens deze wet zijn bacteriën, schimmels, en virussen geen vijanden van het lichaam, maar natuurlijke helpers die een specifieke functie hebben in het herstel na een conflict. Ze werken in harmonie met de vier embryologische kiemlagen.

Hoofdpunten van de Vierde Biologische Wet

Micro-organismen zijn geen veroorzakers van ziekten, maar ondersteuners in het genezingsproces:

Zodra een conflict is opgelost en het lichaam in de genezingsfase komt, worden micro-organismen geactiveerd om te helpen bij het herstellen van het weefsel.

Ze werken specifiek in gebieden waar tijdens de conflict-actieve fase veranderingen in weefsel zijn opgetreden (celtoename of -afname).

Samenwerking psyche-hersenen-orgaan:

Endoderm (hersenstam):

Schimmels en mycobacteriën (zoals tuberculosebacteriën) breken overtollige cellen af die tijdens de conflict-actieve fase zijn ontstaan.

Oud-Mesoderm (cerebellum):

Bacteriën zoals TBC en/of schimmels helpen bij het afbreken van tumoren of overtollige celgroei in beschermende weefsels (bijvoorbeeld lederhuid en borstklieren).

Nieuw-Mesoderm (hersenmerg):

Bacteriën zoals stafylokokken en streptokokken zijn typische bacteriestammen die helpen bij de wederopbouw van weefsel nadat er in de conflict-actieve fase celafname is geweest. De bacteriën helpen bij de wederopbouw van het orgaan.

Ectoderm (hersenschors c.q. cortex):

Virussen (indien ze bestaan) zouden betrokken zijn bij het herstel van weefsels die celafname hebben ervaren, zoals de opperhuid. Dat gaat dan ook gepaard met verhoging omdat dan de virussen het beste gedijen voor het herstelproces.

Geen strijd, maar samenwerking. Alles is symbiose:

In plaats van micro-organismen te beschouwen als vijanden die moeteworden bestreden, ziet Dr. Hamer ze als gasten van het lichaam. Hun aanwezigheid en activiteit zijn afgestemd op het herstelproces en aangestuurd door de hersenen.

Voorbeeld:

Bij een “verteringsconflict” (endoderm) kan tijdens de genezingsfase tuberculosebacteriën helpen om overtollig darmgroei (een tumor dat in de actieve fase is gegroeid) af te breken en uit te scheiden via ontlasting. Dit kan symptomen zoals diarree veroorzaken, wat in feite een genezingsreactie is.

Conclusie:

De Vierde Biologische Wet benadrukt dat micro-organismen niet de oorzaak zijn van ziekte, maar essentieel zijn voor het herstelproces na conflictoplossing. Deze wet biedt een radicaal ander perspectief op infecties en ontstekingen dan de conventionele geneeskunde, die micro-organismen meestal als ziekteverwekkers beschouwt. Als je je verdiept in de historie van Louis Pasteur (de grondlegger van de micro-organismen theorie). Dat ziekte wordt veroorzaakt door micro-organismen, want tijdens ziekte werd en wordt dat nog altijd geconstateerd. Dan zul je ook grote tegenstanders tegenkomen, zoals Antoine Béchamp. Hij beweerde dat alles draait om de ecologie en als er micro-organismen zijn dat dan ongetwijfeld een oorzaak heeft. Dat betekent niet meteen dat dat de veroorzakers zijn maar wellicht helpers in het herstelproces. Door de jaren heen is steeds meer het belang van micro-organismen (bacteriën) benadrukt door de geneeskunde. De darm-, huidflora is daar een voorbeeld van. Net zoals de Helicobacter pylori bacterie. Eerder verdacht van de veroorzaker van maagzweren. Dat is ondertussen ook al volledig ontkracht, want hij is altijd aanwezig ook als je geen maagzweer hebt. Zo zijn er nog meer voorbeelden. Doe je eigen onderzoek.

De Vijfde Biologische Wet: De Zin van Elk Biologisch Programma

De Vijfde Biologische Wet, volgens Dr. Ryke Geerd Hamer, is het sluitstuk van de Germaanse Geneeskunde. Deze wet stelt dat alle biologische processen een specifieke zinvolle functie hebben in de context van overleving en evolutie. Ziekte wordt gezien als een doelgerichte aanpassing van het lichaam om een conflict op te lossen en de overleving van het individu (of de soort) te bevorderen.

Hoofdpunten van de Vijfde Biologische Wet

  1. Ziekte is geen fout, maar een zinvol biologisch programma (SBS):
  2. Ziekte als overlevingsstrategie:
    • Biologische programma’s zijn gebaseerd op miljoenen jaren evolutie en zijn ontworpen om te helpen overleven in een specifieke situatie. Wat vroeger noodzakelijk was voor overleving (zoals meer darmweefsel om het brok-conflict beter te kunnen verteren), wordt in de conventionele geneeskunde gezien als darmkanker.
  3. Tijdelijkheid van ziekte:
    • Ziekte is een tijdelijk proces dat afhankelijk is van het oplossen van het onderliggende conflict. Zodra het conflict is opgelost, schakelt het lichaam over naar herstel (genezingsfase).
  4. Evolutie als basis:
    • De biologische programma’s van het lichaam zijn een resultaat van evolutie. De reactie op een conflict weerspiegelt de ontwikkelingsgeschiedenis van de mens en andere organismen.

Praktisch Voorbeeld van de Vijfde Biologische Wet

Conflict: Een moeder maakt zich zorgen omdat ze denkt dat ze haar kind niet goed genoeg kan voeden (een biologisch “zorg-nest conflict”).

Conflictactieve fase: Haar lichaam reageert door celgroei in de melkklieren (borstweefsel) om de melkproductie te verbeteren.

Genezingsfase: Zodra ze het conflict oplost (bijvoorbeeld door een stabielere voedselsituatie of emotionele geruststelling), stopt de celgroei. Het lichaam breekt de overtollige cellen af, wat gepaard kan gaan met zwelling of pijn, en soms wordt gediagnosticeerd als een borstontsteking of tumor.

 

Notendop Vijfde Biologische Wet

De Vijfde Biologische Wet geeft een allesomvattende betekenis aan ziekten door ze te beschouwen als biologisch zinvolle reacties in de context van overleving. Het doel is niet om symptomen te onderdrukken, maar om de zinvolheid van biologische aanpassingen te zien en begrijpen. Hoe meer je begrijpt over de biologische programma’s, hoe meer je de angst en onwetendheid kunt loslaten en inruilt voor vertrouwen in je lijf.

 

‘’We moeten onze conflicten twee keer oplossen. Eerst in reële termen, daarna geestelijk’'

Dr. Med. Ryke Geerd Hamer

CT-scan hersenen; schietschijf configuratie in de hersenen na conflictinslag

Deze nieuwe wetenschap is gebaseerd op – en verder uitgebreid – aan de hand van de Embryologie. De Embryologie heeft verschillende weefsels oftewel kiembladen waar het hele lichaam uit is opgebouwd. Dr. Hamer heeft ontdekt dat elk weefsel zijn eigen betekenis en conflict inhoud heeft en aangestuurd wordt door een specifiek hersengedeelte. Aan de hand van de symptomen ontdek je waar in het (ziekte)proces je staat. Dat kan je weghouden bij de onzekerheid en angst om het herstelproces optimaal te laten verlopen. Vertrouw op en laat innerlijke rust aanwezig zijn dat het lichaam doet wat nodig is om een (emotionele) inslag of shock op een biologische wijze aan te kunnen met lichaamsaanpassing (cel opbouw of vermindering). Als de tweefasigheid is doorlopen gaat het lichaam weer terug in homeostase (=evenwicht). Dus als het (emotionele) conflict is opgelost en de genezingsfase met bijbehorende symptomen is doorlopen, geen verdere diagnose shocks en terugvallen zijn geweest van het conflict dient zich de homeostase aan.

"Prijs uzelf gelukkig, omdat u in korte tijd kunt leren wat mij jaren kostte om te ontdekken".
Meer leren over Germaanse geneeskunde?

Ontdek de diepgaande kennis van Germaanse Geneeskunde!

Word een meester in de Germaanse Geneeskunde met onze groepstrainingen. Ontdek krachtige inzichten en verbreed je kennis. Klik hier om naar onze trainingspagina te gaan en je reis naar begrip in biologische processen te beginnen!